ADR (z francuskiego: L’ Accord européen relatif au transport international des marchandises Dangereuses par Route) to międzynarodowa konwencja, która dotyczy drogowego przewozu niebezpiecznych ładunków. Umowa sporządzona została w Genewie i podpisana przez 9 państw (Austrię, Belgię, Francję, Holandię, Luksemburg, Niemcy, Szwajcarię, Wielką Brytanię i Włochy).
Przepisy umowy ADR nowelizowane są co dwa lata. W 2017 roku obowiązywały w 49 krajach.
Poczynając od 2003 roku każda firma związana z drogowym transportem towarów niebezpiecznych zobowiązana jest współpracować z doradcą do spraw bezpieczeństwa, który ma za zadanie pomóc w zrealizowaniu wymagań nałożonych przez ADR.
W krajach objętych umową pojazdy przewożące niebezpieczne materiały powinny być oznaczone specjalnymi tablicami ADR.
Sama umowa składa się z umowy właściwej oraz dwóch załączników A i B. W głównej umowie zawarte są stosunki prawne pomiędzy poszczególnymi państwami, a w załącznikach znaleźć można przepisy regulujące warunki przewozu poszczególnych materiałów niebezpiecznych.
Załącznik A dzieli wszystkie produkowane materiały niebezpieczne na 13 klas zagrożeń i szczegółowo klasyfikuje i je opisuje. Dodatkowo określono tu sposoby pakowania towarów niebezpiecznych i wymagania dotyczące oznaczeń, opakowań i pojazdów.
W załączniku B znaleźć możemy wymagania dotyczące konstrukcji i dopuszczenia pojazdów, wymagania w stosunku do załogi pojazdu i osób uczestniczących w przewozie, a także dokumentację, którą należy sporządzić.
Artykuł napisany z pomocą Pana Tomasza Kocika, który zajmuje się transportem z Włoch do Polski niebezpiecznych ładunków. Pan Tomasz od 2 lat pracuje w firmie zajmującej się adr w Warszawie.
